ક્યારેક એવું બને છે કે મન અશુદ્ધ વિચારોમાં ફસાઈ જાય છે. જાણે મન પોતાની જ ગતિમાં દોડતું હોય, અને બુદ્ધિ અને વિવેક એના આગળ નિષ્ફળ લાગતા હોય. એવા સમયે, મનને રોકવા માટે સૌથી સરળ અને શક્તિશાળી ઉપાય છે — ભગવાનનું નામ સ્મરણ.
જ્યારે મન બેકાબૂ થાય, તે ક્ષણે જોરથી કે શાંતિથી, પણ શ્રદ્ધાપૂર્વક ભગવાનનું નામ લેવાથી, મનની અવરજવર ધીમે ધીમે ઓછી થવા લાગે છે. ભગવાનનું નામ એક આશરો બનીને મનને શાંત બનાવે છે, અને એ શક્તિથી અસત્વિચારોની અસર ઘટી જાય છે.
સંકલ્પની શક્તિ અને તેનો ભંગ
મન ઘણીવાર સંકલ્પ કરી લે છે — "હું આ કામ કરવાનું છે," પછી ભલે તે કાર્ય ખોટું હોય કે અયોગ્ય. એ સંકલ્પને જો તૂટવા દઈએ, તો પછાત્વોની લાગણી ઊભી થાય છે. પણ જો એ સંકલ્પ થવાનો જ ન દઈએ? ભગવાનનું નામ એ સંકલ્પ ઊભું થાય એ પહેલા જ તેને છીણવી દે છે.
સ્થિરતા માટે સતત પ્રયત્ન
મન પર અંકુશ લાવવો એ એક દિવસનું કામ નથી. એ એક ધીમી અને સતત પ્રયત્નોની પ્રક્રિયા છે. રોજ થોડું થોડું કરીને ભગવાનના નામની સાથે મનને જોડીએ, તો સમય જતાં મન શાંતીનો સ્વભાવ ગ્રહણ કરે છે. જ્યાં ભગવાનનું નામ હોય, ત્યાં કલ્પનાઓ અને ગંદા વિચારો ટકી શકે નહીં.
અંતે શાંતી અને આનંદ
આ પ્રયોગે ધીરજ અને શ્રદ્ધા સાથે, મનને સંપૂર્ણ શાંતી તરફ લઈ જવામાં મદદ કરે છે. મન શાંત થાય, ત્યારે જીવનમાં અનહદ આનંદનો અનુભવ થાય છે. અને એ આનંદ એજ સાચી મુક્તિ છે.
"ભગવાનનું નામ એ જ શ્રેષ્ઠ શરણાગતિ છે."
ટિપ્પણીઓ
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો